Zagrożeni wypaleniem zawodowym

Stąd już krótka droga do zanegowania swoich talentów i kompetencji.

„Uprawianie zawodu, który nie pasuje do naszego wewnętrznego profilu, organizm może odbierać jako stały stres, codzienny dyskomfort.” 

dr hab. Anna M. Zalewska 

Czy grozi Ci wypalenie zawodowe? 

Czy powoli tracisz satysfakcję z pracy i stajesz się mniej aktywny, a poczucie bezsilności narasta w Tobie?

Wypalenie zawodowe może przydarzyć się każdemu i jest ono okazją do autorefleksji i rozwoju! 

Wypalenie zawodowe to zjawisko, które może wystąpić u wielu ambitnych i zapracowanych osób. Często osoby te skupiają się na swojej pracy, nie zwracając uwagi na potrzebę zachowania równowagi między życiem zawodowym a prywatnym. Wysokie tempo życia, wygórowane oczekiwania wobec siebie, problemy finansowe i trudności w relacjach zawodowych, takie jak konflikty z szefem, mogą prowadzić do przewlekłego stresu. Ten przewlekły stres może następnie przerodzić się w chroniczny kryzys. Gdy jesteśmy zbyt pochłonięci pracą lub emocjonalnie i fizycznie zdystansowani, ryzykujemy, że przegapimy sygnały, które nasze ciało i emocje próbują nam przekazać. Przeciągający się stres może prowadzić do poważnych konsekwencji dla zdrowia psychicznego i fizycznego. Dlatego istotne jest podjęcie kroków w kierunku rozwijania asertywności, szukania wsparcia i poszukiwania równowagi między życiem zawodowym a osobistym. 

W pewnym momencie możemy doświadczać braku energii, a nasze obowiązki zawodowe zaczynają nas przytłaczać. Nasza motywacja do pracy maleje, kreatywność staje się coraz trudniejsza do osiągnięcia, a regeneracja staje się coraz bardziej wymagająca. 

To ważne sygnały, które wskazują na potrzebę działania. 

Szybka reakcja na pojawiające się sygnały sprawi, że zdążymy zadbać o siebie jeszcze w odpowiednim momencie. Zaś ignorowanie symptomów zbliżającego się wypalenia tylko pogarsza całą sytuację. Często początkowo mamy tendencję do bagatelizowania problemu, wierząc, że to minie, i że nas to nie dotknie. Jednak rzeczywistość jest taka, że trwanie w takiej sytuacji prowadzi do stopniowego wyczerpywania naszej osobistej energii, a każda próba jej odnowienia wydaje się coraz mniej skuteczna.

W rzeczywistości potrzebujemy uczciwości wobec samych siebie. Potrzebujemy szczegółowo przyjrzeć się sytuacji i zrozumieć, że nasze zdrowie psychiczne i fizyczne ma ogromne znaczenie. Kluczowe jest słuchanie siebie nawzajem i samego siebie, ponieważ to może pomóc nam zidentyfikować obszary naszego życia, które wymagają zmiany. To pierwszy krok w kierunku poprawy naszego dobrostanu i zdrowia.

Jedną z kluczowych obserwacji dotyczących funkcjonowania mózgu w sytuacjach kryzysowych jest zmniejszona aktywność płatów przedczołowych, które są odpowiedzialne za wyższe funkcje poznawcze, takie jak planowanie, podejmowanie decyzji, kontrola impulsów, koncentracja uwagi i regulacja emocji. W kryzysie ich aktywność może się zmniejszyć, co może prowadzić do trudności w podejmowaniu decyzji, kontrolowaniu impulsów i regulowaniu emocji. W konsekwencji, bezsenność często staje się problemem, ponieważ trudno jest nam zrelaksować się i znaleźć spokojny sen w sytuacji, gdy umysł jest nadmiernie pobudzony i zmartwienia nasilają się w nocy. 

Dlatego tak ważne jest szybkie wychwycenie zmian w swoim funkcjonowaniu, że coś jest nie tak. 

Kto może pomóc osobie w kryzysie?

Możemy skorzystać z pomocy różnych osób i profesjonalistów, takich jak:

  • rodzina
  • lekarz rodzinny – może zlecić m.in. badania krwi
  • konsultant kryzysowy – pierwsza pomoc w kryzysie psychologicznym realizowana od 1 do 3 spotkań. Na spotkaniu dowiesz się, co robić dalej i gdzie może otrzymać adekwatną pomoc. U konsultanta nie wchodzimy w proces. 
  • mentor kryzysowy – pracuje z lekkim i średnim kryzysem.
  • interwent kryzysowy – pracuje z lekkim, średnim i głębokim kryzysem, 
  • psychoterapeuta – pomaga nam zgłębić i zrozumieć źródła naszych problemów oraz rozwijać zdrowsze strategie radzenia sobie z nimi. Psychoterapia jest procesem bardziej długotrwałym niż konsultacje kryzysowe.
  • psychotraumatolog – pomaga osobom, które doświadczyły traumy lub stresu pourazowego, radzić sobie z jego skutkami.

Ważne jest, aby wybrać właściwą formę wsparcia w zależności od charakteru i zaawansowania naszego kryzysu. Niezależnie od tego, na jakim etapie się znajdujemy, pomoc specjalisty może okazać się kluczowa w procesie radzenia sobie z kryzysem.

Nie jesteśmy w stanie uchronić się przed kryzysami. 

Raczej istotne jest jak sobie z nimi poradzić. 

W kryzysie istotne jest znalezienie rozwiązań na konkretne problemy i zrozumienie źródła problemu, które może być różnorodne. To może wynikać z braku asertywności, co prowadzi do nadmiaru obowiązków, lub z niewłaściwej równowagi między pracą a odpoczynkiem. Innym razem problemem może być nieodpowiednie miejsce pracy lub brak partnerstwa w relacji przełożony-pracownik. Niezgodność rodzaju pracy z naszymi predyspozycjami również może być przyczyną. 

Jeśli źródło problemu leży po naszej stronie, warto podjąć działania takie jak ograniczenie pracy, zadbanie o inne obszary życia jak rodzina, przyjaciele, sen, duchowość, rozrywka i zdrowie, a także rozwijanie asertywności. Zachowanie właściwego rytmu dobowego jest kluczowe, ponieważ to on dostarcza naszemu ciału energii do dalszego działania.

Natomiast jeśli przyczyna kryzysu tkwi po stronie pracodawcy lub miejsca pracy, to warto rozważyć zmianę pracodawcy, przekwalifikowanie się lub przebranżowienie. Niezwykle istotne jest znalezienie pracy, która pasuje do naszej osobowości, predyspozycji i mocnych stron. Czasami niekoniecznie trzeba zmieniać organizację w całości – wystarczy zmiana działu lub zakresu obowiązków.

Niezależnie od przyczyny kryzysu, ważne jest to, aby patrzeć na niego jako na okazję do refleksji nad priorytetami, znalezienia równowagi między pracą a życiem osobistym oraz poszukiwania strategii, które pozwolą nam odzyskać satysfakcję i energię w wykonywanej pracy. To moment, w którym możemy przejrzeć nasze wartości i cele, a także podjąć kroki w kierunku bardziej zrównoważonego i satysfakcjonującego życia zawodowego.

Jeśli kiedykolwiek czułeś, że coś jest nie tak w Twoim miejscu pracy, ale nie mogłeś tego zlokalizować, przeczytaj ten artykuł! Być może znajdziesz tu odpowiedzi, które pomogą Ci zrozumieć, dlaczego spadła Twoja motywacja do pracy. W tym wpisie Kasi dzieli się swoją perspektywą na temat tego, dlaczego niektórzy ludzie nie czują się dobrze w swoim miejscu pracy. 

Zatrzymaj się i razem ze mną sprawdź, jaki jest Twój indywidualny potencjał osobowościowy.

„(…) Podczas spotkań z Magdą można odnaleźć swój potencjał, mocne strony, zrozumieć współpracowników i co najważniejsze ustalić właściwą perspektywę zawodową.” – Aldona Florczak, Office Manager  

Wspieram osoby na różnych etapach kariery w sytuacjach zmiany pracy, stanowiska, przekwalifikowania, a także w trudnościach w relacjach zawodowych. W razie potrzeby łączę nowoczesne doradztwo zawodowe z coachingiem. Sama przeszłam długą drogę transformacji, aby dziś spełniać się zawodowo i być wsparciem dla innych.

pexels-leeloo-thefirst-5428828

Przygotowałam dla Ciebie kilka pytań do refleksji. Poprzez zadawanie sobie tych pytań, możesz lepiej zrozumieć swoją sytuację i zdecydować, co chcesz robić dalej w tym temacie.

  • Jaką rolę odgrywa praca w moim życiu?
  • Dlaczego praca nie przynosi mi zadowolenia?
  • Czy w obecnej pracy mam możliwość rozwoju zawodowego? Czy pracodawca oferuje szkolenia, programy rozwoju czy awanse?
  • Czy praca przynosi mi więcej napięć niż korzyści? Czy praca ma niekorzystny wpływ na stan mojego zdrowia fizycznego i psychicznego?
  • Czy praca pasuje do moich predyspozycji i potrzeb życiowych? Czy mam wystarczająco dużo czasu na swoje zainteresowania i rodzinę?
  • Jaka praca byłaby dla mnie bardziej odpowiednia? (więcej ruchu i kontaktów z innymi osobami)
  • Czego już więcej nie chcę mieć i czuć w pracy? 
  • Za czym tęsknię?
  • Co chcę zaprosić do mojego życia? (lekkość, ruch, sen, radość, poczucie sensu, wolność, autentyczność).
Pamiętaj, nie musisz być w tym sam, możesz skorzystać na początku z naturalnego wsparcia Najbliższych. 
 

Wpis nie jest artykułem naukowym. Ma jedynie charakter informacyjny.